俘
[fú]
[释义]
» 打仗时被擒的敌人:~虏。战~。遣~。
» 打仗时擒住敌人:~获。被~。
[更多释义]
2. (2) 同本义 [capture;take prisoner]
» 俘,军所获也。《说文》
2. (2) 同本义 [capture;take prisoner]
» 以为俘聝。《春秋传》。按,死者取左耳为聝,生者为俘。
2. (2) 同本义 [capture;take prisoner]
» 俘,取也。《尔雅》。李注:“囚敌曰俘。”
2. (2) 同本义 [capture;take prisoner]
» 俘二百五十人。《左传·宣公二年》
4. (4) 缴获;指用战争手段获取对方土地或物质等 [take;get]
» 俘厥宝玉。《书·汤誓》
4. (4) 缴获;指用战争手段获取对方土地或物质等 [take;get]
» 俘我王官。《左传·成公十三年》
[英文]
Capture
俘是什么意思?以上就是俘的含义解释和发音。